Podróż i wczasy w Wenecji - Venezia we Włoszech

Co warto zobaczyć w Wenecji?

Labirynt tajemniczych weneckich uliczek - najwspanialszą możliwością zwiedzania Wenecji jest beztroskie podążanie niezwykłym labiryntem weneckich uliczek. Szukanie mostów, którymi można przejść dalej, gubienie się w gąszczu dróżek i odkrywanie romantycznych zaułków, w których rzadko pojawiają się turyści. Jeszcze bardziej emocjonujące (ale całkowicie bezpieczne) jest zwiedzanie Wenecji nocą. Na dyskretnie oświetlonych weneckich kanałach co jakiś czas zobaczyć można romantycznego gondoliera, który gra parze zakochanych.

Canal Grande - wielki kanał przepływający przez starą Wenecję w kształcie litery S, zbudowany w XV wieku. Dzieli Wenecję na dwie części, w każdej znajdują się po trzy dzielnice. Najlepiej go podziwiać z gondoli lub z tańszego tramwaju wodnego. Wzdłuż całego kanału ciągną się majestatyczne pałace. W Canale Grande przejawia się cała niezwykłość codziennego życia Wenecji.

żródło: IlalyGuidesit

Ponte di Rialto - najbardziej rozpoznawalna wizytówka Wenecji i jeden z najbardziej znanych mostów świata. Most Rialto znajduje się w samym centrum Wenecji, został zbudowany w XVI wieku. Wewnątrz mostu znajdują się dwa oddzielone od siebie korytarze. Most łączy pomieszczenia I piętra Pałacu Dożów z budynkiem nowego więzienia. Celem zbudowania mostu było umożliwienie połączenia pomiędzy więzieniem a obradującym w Pałacu Dożów Trybunałem Kryminalnym. Przez most prowadzono skazańców do cel, gdzie mieli odsiedzieć swój wyrok. Most swoją sławę zawdzięcza XIX-wiecznym romantycznym pisarzom. Wedle ich wyobrażeń przechodzący tędy skazańcy mieli tęsknie wzdychać do swych ukochanych pozostających na wolności i do "wolnego świata", który widzieli ostatni raz przed odbyciem kary. Niektórzy ostatni raz w życiu.

Ca’ d’Oro - niegdyś całą wspaniałą fasadę tego złotego domu zdobiły złoto i inne cenne materiały. Budowę rozpoczęto w 1420 roku. Wielu właścicieli nie przejmowało się jednak losem pałacu i z czasem przeszedł on szereg niefortunnych przeróbek. W końcu w 1927 roku przepisano go na rzecz państwa i udostępniono dla turystów. Mieści się tutaj Galleria Franchetti z wspaniałą kolekcją średniowiecznych obrazów i rzeźb.

Ca’ Rezzonico - czyli Museo del Settecento Veneziano - muzeum poświęcone dekadenckim latom XVIII wieku. Pałacowe wnętrza i eksponaty odzwierciedlają artystyczne i towarzyskie gusta miasta w latach frywolnego upadku.

Piazza San Marco - według Napoleona Plac św. Marka to “najpiękniejszy salon w Europie”. Znajdują się tutaj dwie najwspanialsze budowle miasta: Bazylika św. Marka i Pałac Dożów oraz Campanile i wiele zabytkowych kawiarni. Zabytkowe są także dwie kolumny sprowadzone w 1170 roku ze wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego. Na jednej umieszczony jest lew św. Marka, a na drugiej św. Teodor w towarzystwie dziwnego stworzenia. Św. Teodor jest jednym z patronów Wenecji, ale mimo to rodowici Wenecjanie wierzą, że przejście pomiędzy obydwiema kolumnami przynosi pecha. Plac św. Marka często jest zalewany wodą. Dla umożliwienia przejścia przez plac rozstawiane są wówczas niskie platformy uformowane w ciągi dla pieszych. Pojawiająca się woda w szybkim tempie rozlewa się po placu i również bardzo szybko znika podczas odpływu.

zdjęcie znalezione w zasobach internetu

Campanile - jest najwyższym budynkiem w Wenecji, ma 98,5 metra. Jest najlepszym w Wenecji punktem widokowym. Rozciąga się stąd jeden z najbardziej malowniczych i porywających widoków w Europie. Wieża została zbudowana w 912 roku i miała być dzwonnicą dla Bazyliki św. Marka. Miała służyć także jako latarnia dla statków znajdujących się na pełnym morzu. Wieża miała tylko 20 metrowe fundamenty. Przez wiatr, słoną wodę, która ją regularnie zalewała i pioruny burzowe, które uderzały w wieżę 14 lipca 1902 roku budowla się zawaliła. Dziwiono się wówczas jedynie, dlatego stało się to tak późno. W katastrofie nie było ofiar. Po kilku godzinach obrad Rada Miejska przysięgła mieszkańcom, że odbuduje wieże. Tak też się stało już w 1912 roku. Nowa budowla była jednak o 600 ton lżejsza i miała lepsze fundamenty. Inauguracja odbyła się dokładnie 1000 lat od wzniesienia pierwszej wieży.

zdjęcie znalezione w zasobach internetu

Bazylika św. Marka - po włosku Basilica di San Marco. Trudno znaleźć w Europie bazylikę bardziej zdobioną, z większą dbałością o architektoniczne detale. Stanowiąca połączenie różnych stylów Bazylika jest jednocześnie grobowcem św. Marka. Ponadto Bazylika to symbol trwałości i potęgi weneckiego państwa - najdłużej trwającej republiki na świecie. Konsekracji Bazyliki dokonano w 1094 roku. Budynek miał wówczas mniej więcej dzisiejszą postać, chociaż brakowało mu licznych dekoracji. Prace nad mozaikami rozpoczęły się początkiem XII wieku.

zdjęcie znalezione w zasobach internetu

Palazzo Ducale - czyli Pałac Dożów, który przez ponad 1000 lat był siedzibą panujących w Wenecji dożów. Mieściła się tu także tajna policja, więzienie, sale tortur i sąd najwyższy oraz inne instytucje administracyjne. Fasada pałacu uznawana jest za jedno z najpiękniejszych budowli gotyckich. Wnętrze to prawdziwe labirynty złoconych, przytłoczonych malowidłami pokoi. W strasznych lochach Pałacu Dożów więziono kiedyś Casanovę, słynnego awanturnika z XVIII wieku. Pierwszy pałac w tym miejscu wzniesiono w 814 roku, jednak został strawiony pożarem. Obecny kształt budynku powstał w 1314 roku.

zdjęcie znalezione w zasobach internetu

Santa Maria Della Salute - jeden z najbardziej charakterystycznych elementów weneckiej panoramy. Budowę kościoła rozpoczęto w 1631 roku. Senat bowiem ślubował, że wybuduje kościół ku czci Marii Panny, jeśli miasto zostanie wybawione od zarazy. W trakcie epidemii zmarło 45 tysięcy ludzi, co stanowiło 1/3 mieszkańców Wenecji. Zdaniem racjonalistów zaraza ustała z powodu napływu mroźnego powietrza. Jednak zaraz po tym wydarzeniu rozpisano konkurs architektoniczny na budowę kościoła.

zdjęcie znalezione w zasobach internetu

Santa Maria Gloriosa dei Frari - po Bazylice św. Marka to najcenniejsza budowla w Wenecji. Budowa rozpoczęła się w 1250 roku. Kolosalna świątynia przeznaczona była początkowo dla franciszkanów. Chlubą kościoła jest ogromna, wręcz przesadna liczba rzeźb i obrazów, co stoi w sprzeczności z głoszonym przez franciszkanów ideałem ubóstwa i pokory 

. 

zdjęcie znalezione w zasobach internetu

Kounikacja w Wenecji

www.actv.it

18,00 € - 12-godzinny 

20,00 € - 24-HOUR 

25,00 € - 36 godzin 

30,00 € - 48-godzinny 

35,00 € - 72 godzin 

50,00 € - 7 dni na bilecie 

Samochody osobowe zjeżdżając z autostrady A4 (Triest - Turyn) kierują się na drogę krajową numer 11, prowadzącą do Wenecji, poprzez most Ponte delia Liberta, dojeżdżają na Piazzale Roma. Wokół Piazzale Roma znajduje się kilka płatnych parkingów dla samochodów osobowych. Opłaty uiszcza się albo za dobę albo za godzinę postoju. Korzystniejsze są opłaty za dobę i wahają się od około 20 do nawet 40 euro za 24 godzinny postój.

Turyści chcący dotrzeć do Wenecji pociągiem niewątpliwie decydują się na wybór najmniej kłopotliwy. Odpada wówczas poszukiwanie wolnego miejsca parkingowego, często w dość wysokiej cenie. Przy głównym dworcu Venezia S. Lucia znajduje się stacja tramwajów wodnych (vaporetti) głównych linii. Można się stąd bez problemu dostać praktycznie w dowolny punkt Wenecji (m.in. Plac św. Marka, czy Rialto).

Tramwaje wodne w Wenecji (vaporetti) to najtańszy środek transportu miejskiego w tym mieście. Najbardziej popularna jest linia numer z z Piazzale Roma, Kanałem Grande do Placu św. Marka i dalej do Lido. W godzinach szczytu tramwaje kursują co około 10 minut. Przystanki tramwajów wodnych znajdują się w praktycznie każdym chętnie odwiedzanym przez turystów miejscu w Wenecji, są m.in. przy: Piazzale Roma, dworcu kolejowym Venezia S. Lucia, Rialto, Plac św. Marka (San Marco), czy Lido. Opisywana już linia numer 1 zatrzymuje się na wszystkich stacjach Kanału Grande, a potem płynie do Placu św. Marka i Lido.

zdjęcie znalezione w zasobach internetu

Gondole w Wenecji to znacznie bardziej ekskluzywny i romantyczny sposób transportu. Koszt zaczyna się od około 80 euro za 40 minutowy rejs. W godzinach wieczornych jest drożej - cena dochodzi wówczas do ok. 100 euro. Gondolierzy mogą również doliczyć opłatę za granie na żywo na gondoli lub butelkę wina. Najlepiej przed rejsem uzgodnić czas i cenę. Warto podkreślić, że płaci się za wynajętą łódź, a nie od osoby. W gondoli zmieści się maksymalnie sześć osób, więc ewentualne koszty można rozłożyć pomiędzy większą grupę.

Taksówki wodne w Wenecji to najdroższy i najszybszy sposób transportu. Należy zwracać szczególną uwagę, czy taksówka wodna ma na burcie herb Wenecji i żółty pas. W widocznym miejscu powinien być taryfikator. Ceny zaczynają się od kilkudziesięciu euro.

zdjęcie znalezione w zasobach internetu

Więcej infornacji na veneziataxi.it

zdjęcie znalezione w zasobach internetu

Venezia S. Lucia 17:25 Firenze S. M. Novella 19:30 (19 €) 

Firenze S. M. Novella 20:10Siena 21:45 (8,5 €)
Podróż do Wenecji będzie niesamowitym przeżyciem.

 Treść zaczerpnięta ze strony :
www.kierunekwlochy.pl